Sunday, April 7, 2019

මන්දාරම් අහස යට - හතලිස් අට වන කොටස


ආදිත්‍ය ගුවන් යානයේ ජනේලෙන් පේන ලංකාවේ උස ගොඩනැගිලි දිහා බැලුවා.සුදු පාටට වළාකුලු අතරින් පේන ඒ ගොඩනැගිලි ඇත්තටම ලස්සනයි කියලා ආදිත්‍යට හිතුනා.

ආදිත්‍ය සාක්කුවේ තිබුනු දුරකථනය අතට ගත්තේ සුදු වළාකුලු අතරින් පේන දර්ශනය ජායාරූපයකට නගන්න හිතාගෙන.ඒත් දුරකථන තිරය දැකපු ආදිත්‍ය ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා.සුදු ගවුමක් ඇදගෙන කලුතර පාලම උඩ අසේලි හිටගෙන හිටපු ඒ දවස කොච්චර ලස්සනද කියලා ආදිත්‍යට හිතුනේ නොදැනීම සුසුමක් පිටවෙද්දිමයි.ඒත් එක්කම ආදිත්‍යට මතක් වුනේ අවිශ්කගෙන් ආපු දුරකථන ඇමතුම.

"ඔව්...මං කැමතියි අසේලිට.ඇයි උඹ මට මොනවා කරන්නද? මට ඕනේ නම් මං අසේලි එක්ක යාලු වෙනවා තමයි.උඹ වගේ මං එක එකාට බය නෑ.යකෝ මට ලැජ්ජයි උඹ මගේ මල්ලි කියන්නත්" අවිශ්ක එදා තරහෙන් කෑගැහුවා ආදිත්‍යට අද වගේ මතකයි.

එදා ඒ තරහෙන් කිව්වේ මොනවද කියලා ආදිත්‍යට හරියට මතකයක් නැතත් අවිශ්කගේ දුරකථන ඇමතුමෙන් පස්සේ තවත් අසේලි ගැන හිතන එකේ තේරුමක් නැති බව නම් ආදිත්‍ය ට තේරුම් ගියා.

'අවියා උඹ වත් කිව්වා නම් එහෙම දෙයක් නෑ කියලා මං හැමදේම අමතක කරලා උඹව විශ්වාස කරනවා.ඒත් උඹත් මාව අතෑරියා අවියා.මට ඒකයි මෙච්චරම හිතට අමාරු' ආදිත්‍ය හිතුවේ ඇස් තද කරලා පියාගන්න ගමන්.

ඒත් එක්කම ආදිත්‍යට මතක් වුනේ ලංකාවට එන්න දින කීපයකට කලින් දේදුණු ගෙන් ආපු ස්කයිප් ඇමතුම.ලංකාවෙදි දේදුණු ව දැක්කටත් වඩා දේදුණු ලස්සන වෙලා කියලා ආදිත්‍යට හිතුනේ ඇමතුම ගත්ත වෙලාවෙමයි.

"ආදි.......කොහොමද සුදූ අයියේ?" දේදුණු ගේ කතාව වෙනදා වගේමයි කියලා ආදිත්‍යට හිතෙද්දිම ආදිත්‍යට හිනාවක් ගියා.

"ඉන්නවා ඉන්නවා සුදු නංගි.කොහොමද ඔයාට? එක්සෑම් ඉවරයිද?"

"ඕ....ඔයා කවද්ද දැන් එන්නේ?"

"අපි ලබන සතියේ වගේ එනවා.තාම ටිකට් බුක් කරේ නෑ.එනකොට කියන්නම්"

"මාව බලන්න එනවනේ නේද?"

"නැතුව නැතුව..." ආදිත්‍ය කිව්වේ හිනා වෙන ගමන්මයි.

මේ විදියට සෑහෙන වෙලාවක් ස්කයිප් එකෙන් කතා කරපු දේදුණු ඇමතුම විසන්ධි කරන්න සූදානම් වුනේ ඒ වෙද්දි ලංකාවට ගොඩක් රෑ වෙලා තිබුනු නිසා.

"මේ එහෙනම් මං තියනවා ආදි...රෑ වෙලා හොදටම"

"හා...හරි හරි..පරිස්සමෙන් වැඩ කරගන්න.ආවාම මං කියන්නම්"

"හරී....ගුඩ් නයිට්..."

"ආ...මේ දේදුණු ...."

"ඕඔ...ඇයි"

"මේ...." ආදිත්‍ය කතා කරේ දේදුණු ගෙන් ඇස් හංගන ගමන්.

"ඇයි කියන්න"

"අසේලි....අසේලි හම්බුනේ නැද්ද?" ආදිත්‍යගේ ප්‍රශ්නෙට දේදුණු නිහඩ වුනා.ආදිත්‍ය බලාගෙන හිටියේ දේදුණු උත්තරයක් දෙනකම්.

"ඔයා තාමත් අසේලි ගැන හිතනවද ආදි? දැන් මාස තුනක් වෙනවා"

" නෑ එහෙම නෙවෙයි...මං නිකන් දැනගන්න ඇහුවේ"

"හ්ම්ම්...එයාව දැක්කා මං බස් එකේදි අවිශ්කයි තව ගෑනු ලමයෙකුයි එක්ක.කතා කරන්න වුනේ නෑ.බස් එකේ සෙනගනේ" දේදුණු කිව්වේ ඒ ගැන තරමක අමනාපයෙන් බව ආදිත්‍යට තේරුනා

"හරි හරි මං නිකමට ඇහුවේ.ඔයා නිදාගන්න එහෙනම්"

"ඔයත් එක එක විකාර හිතන්නේ නැතුව වැඩ කරගන්න.මං තියනවා.බායි.බුදු සරණයි"

"බුදු සරණයි.ගුඩ් නයිට්"

එදා ඒ දේදුණු කියපු දේවල් ආදිත්‍යට තාමත් හොදට මතකයි.

'දේදුණුත් දැක්කා කිව්වා.මං තව මොනවා හිතන්නද අසේලි' ආදිත්‍ය හිතුවේ ජනේලෙන් එලිය බලාගෙනමයි.

"පුතා...මොන ලෝකෙකද ඉන්නේ.සීට් බෙල්ට් දාගන්න.ලෑන්ඩ් කරන්න යන්නේ" එහා පැත්තේ ශීට් එකේ හිටපු ප්‍රියංකාගේ කටහඩ ඇහිලා ආදිත්‍ය ප්‍රියංකා දිහා බැලුවා.

"ඉක්මනට ආවා නේද?" ආදිත්‍ය කිව්වේ බෙල්ට් එක දාගන්න ගමන්මයි.

"ඔව්...ලොකු අප්පච්චිලා ඇවිත් ඇත්තේ" ප්‍රියංකා කියද්දි ආදිත්‍යගේ මූණ අදුරු වුනේ ඔහුටත් නොදැනීමයි.

කටුනායකින් එලියට ආපු ආදිත්‍ය අම්මයි තාත්තයි එක්කම නිශාන්තගේ වාහනේට නැග්ගා.

"කෝ අයියේ අවී ආවේ නැද්ද?" ප්‍රියංකා ඇහුවේ වාහනේ යන ගමන්.

"අවීට අද ෆයිනල් එක්සෑම්.නැත්තම් මිනිහා එනවා" නිශාන්ත කිව්වේ පිටිපස්සේ ශීට් එකට වෙලා ඉන්න ආදිත්‍ය දිහාත් බලන ගමන්.

"ඔව් එහෙම ආවා නම් අපේ එක්කෙනත් මෙහෙම ඉන්නේ නෑ.දෙන්නා එක්ක කියව කියව යාවි" ක්‍රිශාන්තත් කිව්වේ ආදිත්‍ය දිහා බලලා හිනා වෙන ගමන්.

"දැන් කොහොමද ආදි? සනීපද?" නිශාන්ත අහද්දි ආදිත්‍ය හිනා වුනා.

"දැන් හොදයි ලොකු අප්පච්චි"

"දළදා හාමුදුරුවන්ගේ පිහිටෙන් දැන් සනීපයි අයියේ.කොච්චර දුකක්ද ඒ විදෙව්වේ"  ප්‍රියංකා කිව්වේ ඇස් දෙකට ආපු කදුලු බිංදුවක් පිහිදාන ගමන්.

"ඕකනේ ඉතින් මෙයා පොඩ්ඩ ඇත්තම් ටැප් එක ඇරගන්නවා." ක්‍රිශාන්ත හිනා වෙවී කියද්දි ආදිත්‍යගේ ප්‍රියංකාගේ අතින් අල්ලගත්තා.

තමන්ගේ අසනීප කාලේම අම්මා තමන් වෙනුවෙන් මහන්සි වුනු තරම ආදිත්‍යට තාමත් මතකයි.අසේලිව හිතින් මේ තරමට හරි අයින් කරගන්න පුලුවන් වුනෙත් අම්මා ලගම හිටපු නිසා කියලා ආදිත්‍ය දන්නවා.ඒ නිසාම ආදිත්‍යගේ හිතේ අම්මා ගැන තිබුනේ ලොකු ආදරයක්.

ආදිත්‍යලා කලුතර ගෙදරට එද්දි රෑ 7ටත් කිට්ටුයි.ආදිත්‍ය අසනීපෙන් පස්සේ ගෙදරට ආපු මුල්ම වතාව නිසා ආදිත්‍යට හැමෝගෙන්ම ලැබුනේ ලොකු පිළිගැනීමක්.

"ආදි ඇදිලා ගිහින් වගේ..." ගයානි කිව්වේ ආදිත්‍යගේ අතින් අල්ලගන්න ගමන්.

"පිස්සුද ? ඕක තමයි කොල්ලෙක්ගේ ගාන.නැතුව ඔයාලා වගේ පිටිමුට්ට වෙලා හරියනවද?" නිශාන්ත කියද්දි හැමෝම හිනා වුනා.

"අයියා මොනාද මට ගෙනාවේ" චූටි ඇහුවේ ආදිගේ පුටුව ලගම කැරකෙන ගමන්.

"බෑග් එකේ ඇති චූටි.හෙට දෙන්නම් හොදේ." ආදිත්‍ය කිව්වේ චූටිගේ ඔලුව අතගාන ගමන්.

"මේ කොල්ලට මහන්සි පාටයි.අවී ආදිව එක්කගෙන යන්න" ගයානි කිව්වේ ආදිත්‍යගේ ඔලුව අතගාන ගමන්.

"ආයේ එක්කගෙන යන්නේ මොකක්ද? මේ අලුත් තැනක් නෙවෙයිනේ" ක්‍රිශාන්ත කියද්දි ආදිත්‍ය පුටුවෙන් නැගිට්ටා.

"කෝ දීපන් බෑග් එක" අවිශ්ක ආදිත්‍ය ගේ අතේ තිබ්බ බෑග් එක ගත්තා.

කාමරේට ගියපු ආදිත්‍ය දුරකථනය චාර්ජ් වෙන්න ගැහුවා.

"උඹට තාම මහන්සිද?" අවිශ්ක ඇහුවේ ආපු වෙලාවේ ඉදන් ආදිත්‍යගේ කතාවක් නැති නිසාමයි.

"ටිකක් විතර" එහෙම කියපු ආදිත්‍ය ඇදෙන් නැගිට්ටා.

"වොශ් එකක් දාගනින්" අවිශ්ක කියද්දිම ආදිත්‍ය නාන කාමරේට ගියා.

නාලා අවිශ්ක නාන කාමරෙන් තියපු ඇදුමකුත් ඇදගෙන එලියට ආපු ආදිත්‍යට ඇහුනේ බැල්කනියේ ඉදන් කතා කරන අවිශ්කගේ කටහඩ.කටහඩේ විදියටම මේ කතා කරන්නේ කෙල්ලෙක් එක්ක කියලා තේරුම් ගන්න ආදිත්‍යට අමාරු වුනේ නෑ.

"නෑ බබා කෑවේ නෑ තාම.ආදි ආවාම එයා එක්කම කනවා"

"-------------------------------------"

" වොශ් දානවා.අනේ මන්දා මිනිහා හරි අමුතුයි වගේ"

"--------------------------------------"

"වැඩි කතාවක් නෑ.අර මං ඔයාට කිව්වේ පහුගිය දවස් වලත් කතාවක් වුනා කියලා.මට ආපහු මේ ගැන කියන්නත් බෑනේ සුදූ.මිනිහත් තේරුම් ගන්න ඕනේ"

"---------------------------------------"

"ඒකනේ කියන්නේ...දෙකෙන් එකක් තියෙන්න එපැයිනේ.මාත් බලාගෙන ඉන්නද?මටත් හිතක් පපුවක් තියෙනවනේ බබා"

"--------------------------------------"

"හා හා ඔන්න ඉතින් ඔයා අඩන්න ගන්න ලැස්ති වෙන්න එපා.ඒක ඌ තේරුම් ගන්න ඕනේ එකක්.අපට කරන්න දෙයක් නෑ.ඌ නේ අතෑරලා දැම්මේ.අපි මොකක් කරන්නද?"

"------------------------------------"

අවිශ්කගේ කතාවෙන්ම මේ කතා කරන්නේ අසේලි එක්ක බව තේරුම් ගන්න ආදිත්‍යට අමාරු වුනේ නෑ.දුරකථනයෙන් සිංදුවක් වාදනය කරලා ඉයර් ෆෝන් එක කනට ගහගත්ත ආදිත්‍ය ඇදට නැග්ගේ තවත් මේ කතාව අහගෙන ඉන්න බැරි නිසා.

ඒත් එක්කම දුරකථයෙන් වාදනය වුනු ගීතය ආදිත්‍යගේ හිතට ගෙනාවේ වේදනාවක්.

මගේ ආදරේ…
තවමත් ඒ වගේ…
සොදුරූ… කතාවක් වගේ…
නුඹේ හීනයේ…
දැවටී එදා වගේ…
ඉන්න ආසයි
තවමත් හිතේ…

දවසක නුඹ හා…
මේ ගී පද ගැලපූ…
තනුවක් වාගේ
නුඹ මට පෙනුනේ
මියුරු…
එන මග සරසා…
නුඹ යන විට තනිවූ…
දවසක් ඒවිද ආයේ
නුඹ මට හිමිවූ……

මගේ ලෝකයේ…
නුඹ නෑ ලග මගේ
මට කී කතාවක් වගේ
අකීකරු වුනේ…
කාටත් හොර රහසේ
හිතට දැනුනා නිමාවක් නුඹේ…

සමනල අත්තටු බිදුනා…
සිහිනෙන්වත් නුඹ නොපෙනී ගියා
තවමත් නුඹ හට තියනා
හිතවත්කම් දැන් කොහෙදො මන්දා…

දවසක නුඹ හා…
මේ ගී පද ගැලපූ…
තනුවක් වාගේ
නුඹ මට පෙනුනේ
මියුරු…
එන මග සරසා…
නුඹ යන විට තනිවූ…
දවසක් ඒවිද ආයේ
නුඹ මට හිමිවූ……

දවසක නුඹ හා…
මේ ගී පද ගැලපූ…
තනුවක් වාගේ
නුඹ මට පෙනුනේ
මියුරු…
එන මග සරසා…
නුඹ යන විට තනිවූ…
දවසක් ඒවිද ආයේ
නුඹ මට හිමිවූ……

දවසක නුඹ හා…
මේ ගී පද ගැලපූ…
තනුවක් වාගේ
නුඹ මට පෙනුනේ
මියුරු…
එන මග සරසා…
නුඹ යන විට තනිවූ…
දවසක් ඒවිද ආයේ
නුඹ මට හිමිවූ……

දුරකථනය ඔස්සේ ගීතය වාදනය වෙද්ද් ආදිත්‍යගේ ඇස් වලට කදුලු පිරුනේ ඔහුටත් නොදැනුවත්වමයි.ඒත් එක්කම කාමරේට එන අවිශ්කව දැකපු ආදිත්‍ය ඇස් තද කරලා පියාගත්තා.


"ආදි....නැගිටපන්...කන්න යමු" අවිශ්ක ආදිත්‍යට ලං වෙලා කිව්වත් ආදිත්‍ය හිටියේ නිදාගෙන වගේ.ටිකක් වෙලා නිදාගෙන ඉන්න ආදිත්‍ය දිහා බලන් හිටපු අවිශ්ක ආදිත්‍යගෙන් ඈත් වෙලා දොර ලගට ගියා.

"එයා නිදි අම්මේ...." අවිශ්ක එහෙම කිව්වේ කාමරෙන් එලියේ හිටපු ගයානිට බව ආදිත්‍යට තේරුනා.

"දැන් නැගිටින එකක් නෑ" එහෙම කියාගෙනම අවිශ්ක කාමරෙන් ගියේ කාමරේ විදුලි පහනත් නිවාගෙනමයි.සුසුමක් හෙලපු ආදිත්‍යත් එහා පැත්තට හැරුනේ නිදාගන්න හිතාගෙන.

****************************************
සමාවෙන්න පරක්කු වුනාට.දවස් දෙකේම ගෙදර හිටියේ නෑ.අවුරුද්දට ශොපින් ගියා 
හෙටත් කොටසක් දෙනවා.තව කොටස් කීපයයි.දැන් නිවාඩු කාලේ නිසා දවසම ගත වෙන ගමනක් නොගියොත් මිසක් හැමදාම කොටසක් දෙනවා.
ආදරෙන් ඉන්න❤️

No comments:

Post a Comment