ආදරණීය නපුරා - අටවන කොටස

"මොකක්ද ඔයා කිව්වේ?" සජිනිට විශ්වාස නෑ මේ ඇහුන එක හරිද කියලා 

"කිව්වේ තමුසේ මාව අල්ලගන්න යන්න තියෙන පහළම තැනටත් යන්න හදන්නේ කියලා" 

"මේ සහන් කට පරිස්සම් කරන් කතා කරන්න"

"ඇයි අහන් ඉන්න අමාරුයිද ඇත්ත කියනකොට.තමුසේ මේක හොදට මතක තියාගන්නවා" සහන් එහෙම කිය කියම  හෙමින් හෙමින් සජිනි දිහා බලාගෙනම සජිනිට ලං වුනා.සහන්ගේ ඇස් රතු වෙලා.තරහටම සහන්ට දත් මිටි කැවෙනවා.

සජිනිට අඩියක් විතර දුරින් නැවතුන සහන් සජිනිගේ මූණටම එබුනා.

"තමුසෙට කවදාවත්ම මාව හම්බෙන්නේ නෑ.මං ආදරේ නදිනිට.ඒක කවදාවත්ම වෙනසක් වෙන්නේ නෑ.අන්න ඒක හොදට ඔය ඔලුවට දාගන්නවා" සජිනිගේ ඔලුවට ඇගිල්ලෙනුත් ඇනලා කියපු සහන් එහෙම්ම හැරිලා කුස්සියෙන් එලියට ගියා.

සජිනිට දැනුනේ හරි අසරණකමක්.සහන් ඒ කියලා ගියේ මොනවද කියලා සජිනිට තේරෙන්නත් ටිකක් වෙලා ගියා .එයා බය වෙලා හිටියේ.පවුලේ එකම දරුවා විදියට හුරතල් වෙලා හැදුනු සජිනි කවදාවත් මෙහෙම කාගෙන්වත් බැනුම් අහලා තිබ්බේ නෑ.

ටිකක් වෙලා එහෙම්ම හිටපු සජිනි කාමරේට ගියා.ඇදෙන් වාඩි වුන සජිනිට ඉබේටම වගේ ඉකි ගැහුනා.සහන්ගෙන් මෙහෙම දරුණු ප්‍රකාශයක් සජිනි කවදාවත් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ.සජිනි එහෙම්ම ඇද උඩට වැටුනා.

මේ අතරේ සහන් හිටියේ එයාගේ කාමරේ බැල්කනි එකේ  .ටයි එකත් බාගෙට ගලවගත්ත සහන් තාමත් කේන්තියෙන් පුපුරනවා.සජිනි අහිංසක තාලේට ඉදලා එයාගේ අම්මව රවට්ටගත්ත විදිය ගැන සහන්ට හරිම පුදුමයි.ඒ අතරේ සහන්ගේ ෆෝන් එක රින්ග් වෙන්න ගත්තා.සහන්ට ඒවා ගැන සිහියක් නෑ.ඒත් කිහිප සැරයක් රින්ග් වෙනකොට සහන් ෆෝන් එක අතට ගත්තා.ඒ සහන්ගේ අම්මා.

"ඇයි" සහන් අම්මාගෙන් ඇහුවේ හලෝ කියන්නෙවත් නැතුව 

"මොකද මේ තරහ ගිහින්? හම්බුනාද මං එවපු තෑග්ග?" 

"මොකක්ද?" සහන් කතා කරන්නෙම හරහට 

"ඇයි දරුවෝ මං එව්වේ ඔයාලට හනිමුන් පැකේජ් එකක් නුවර එලියේ.හම්බුනේ නැද්ද?"

"හ්ම්ම් හම්බුනා" අම්මා මේ දේවල් දැනගන්නවට සහන් කැමති වුනේ නෑ.ඒකත් ඒ දෙන්නා කසාද බදිනකොටම කතා කරගත්ත දෙයක්.ඒ දෙන්නා අතර වෙන දේවල් ගෙවල් වලින් දැන ගන්න ඕනේ නෑ කියලා.

"සජිනිට කිව්වද?" 

එයාට මොනවා කියන්නද එයාට ඕනේ වෙලානේ මේ අම්මට කියලා මේක කරගන්න ඇත්තේ.එහෙම හිතුවට සහන් ඒක අම්මට කිව්වේ නෑ .

"තාම නෑ " සහන් කිව්වේ ඕනවට එපාවට 

"තාම කිව්වෙ නැද්ද? කියන්න එයාට."

"අම්මේ, මට මේ දවස් වල හරියට වැඩ.ඔහොම ගමන් යන්න වෙලාවක් නෑ"

"එහෙම කියලා කොහොමද? ඔයාගේ මුරණ්ඩුකමට වෙඩින්ග් එක ඉවර වුන ගමන් ඔහෙට ආවා.නෑ ගෙවල් වල ගියෙත් නෑ.දැන් මේකත් බෑ කියනවා" 

"බෑ නෙවෙයි අම්මේ,මේ වෙලාවේ අමාරුයි.ඕක කොයි වෙලාවේ බැරිද?"

"මේ පුතා,ඔයා දැන් බැදලා,මේක සෙල්ලමක් නෙවෙයි,ඒ දරුවගේ ජිවිතේ ඔයාට බත් තම්බ තම්බ ඉදලා ගෙවෙන්න බෑනේ" අම්මටත් දැන් සහන් එක්ක තරහයි.

"මං කිව්වද එයාට මට බත් තම්බන්න කියලා" සහන් මිමිණුවා.

"මොකක්ද කිව්වේ"

"නෑ නෑ මුකුත් නෑ"කොච්චර වුනත් සහන් අම්මට බයයි 

"මං ආය නොකිව්වා කියන්න එපා.මේ ගමන යන්නම ඕනේ.ඒ දරුවා ඉවසීමෙන් ඉන්න හොදට හැදිච්ච දරුවෙක් නිසා හොදයි.නැත්තම් මෙහෙම ඉවසගෙන ඉදිවීද ඔයාගේ මේ මුරණ්ඩුකම්.හෙට උදේම පිටත් වෙන්න.මං උදෙට කතා කරන්නම්" 

"හ්ම්ම්..."

"ඒ ගිහින් වත් ඒ දරුවට ආදරෙන් ඉන්න බලනවා"

"හ්ම්ම්.."

"හ්ම්ම් නෙවෙයි තේරුනාද"

"ඔව් ඔව් අම්මේ තේරුනා.මං තියන්නද? නාන්න ඕනේ."

"හරි පුතේ එහෙනම් සජිනිවත් මතක් කරා කියන්නකෝ.බුදුසරණයි "

"බුදුසරණයි" සහන් එහෙම කියලා කෝල් එක කට් කරා.

මේ ගැනී අපේ අම්මාව අල්ලගෙන තියෙන හැටි.හිතේ ඇති මාත් ඒ වගේ අල්ලගන්න පුලුවන් වේවි කියලා.සහන් කාමරේ පුරා එහේ මෙහේ ඇවිද්දේ හිතේ තරහටමයි.

ටිකකින් නාලා එලියට ආපු සහන් සජිනිව හෙව්වේ හෙට උදේම යනවා කියන්න.ඒත් සජිනි පේන්න කොහේවත් හිටියේ නෑ.සහන් හෙමීට සජිනිගේ කාමරේට ඔලුව දැම්මා.

අඩලා අඩලා හෙම්බත් වෙච්ච සජිනි කොට්ටෙකුත් බදාගෙන නිදාගෙන හිටියා.අඩපු නිසා සජිනිගේ මූණ රතු වෙලා.සහන් එහෙම්ම සජිනි දිහා ටික වෙලාවක් බලන් හිටියා.

'මේ මූණේ හැටියට හිතන්නවත් බෑ මෙච්චර කපටි කෙල්ලෙක් කියලා.අපේ අම්මා රැවටුනේ මේ අහිංසක මූණට වෙන්න ඇති.හැබැයි මාව නම් මේ ආත්මෙදි අල්ලගන්න වෙන්නේ නෑ' සහන් හිතුවේ සජිනි දිහා බලාගෙන

"ඒයි නැගිටිනවා" සහන්ගේ ඒ සද්දෙට බය වුන සජිනි එක පාරටම ඇදෙන් නැගිට්ටා.

"මගේ ඔලුවට ගින්දර දාලා තමුසේ මෙතන යස අගේට නිදි.ඔන්න තමුසෙගේ වැඩේ හරි.අපි හෙට උදේ යනවා.උදේ 8ට ලෑස්ති වෙනවා" සහන් එහෙම කියලා කාමරෙන් ගියා.

සහන් යන දිහා ටිකක් වෙලා බලාගෙන හිටපු සජිනි ඇදෙන් නැගිට්ටා.කුස්සියට ගියපු සජිනි කෑම හදලා එයා කාලා ඇදට ගියේ සහන්ටත් බෙදලා මේසෙන් තියලා.වෙනදා වගේ කන්න එන්න කියලා සජිනි සහන්ට කතා කරන්න ගියේ නෑ.ඒත් සජිනි දැනන් හිටියේ නෑ ඒ වෙනකොටත් සහන් කඩෙන් කෑම ගෙනත් කාලා හිටියේ කියලා.සහන් තීරණේ කරලා හිටියේ ආයෙත් සජිනිගෙන් කන්නේ නෑ කියලා.

පහුවදා උදේ නැගිටපු දෙන්නා ගමන පිටත් වුනේ සහන්ගේ කාර් එකේ.කාර් එකක් තිබ්බත් සහන් ඒක පාවිච්චි කරේ ගෙදර යන්න එන්නයි දුර ගමනකටයි විතරයි.එහෙට යනකම්ම දෙන්නගේ කිසිම කතාවක් තිබ්බේ නෑ.

නුවර කිට්ටු වෙනකොට සජිනි හරි ආසාවෙන් එලිය බලන් ඉන්න ගත්තා.සජිනි කාලෙකින් නුවර වත් නුවර එලියෙ වත් ගිහින් තිබුනේ නෑ.ඊයේ ඉදන් දුකින් හිටපු සජිනිට  පළවෙනි පාරට මේ ගමන ගැන සතුටක් දැනෙන්න ගත්තා.සහන්වයි එයා හිතන දේවලුයි අමතක කරලා මේ ගමන සතුටෙන් ගිහින් එන්න ඕනේ කියලයි සජිනි ඒ වෙලාවේ හිතාගත්තේ.

සජීනියි සහනුයි නුවර එලියේ  'White House' හොටෙල් එකට එනකොට දවල් කෑම වෙලාවත් පහු වෙලා.එන ගමන් මග හොටලේකින් කාපු නිසා දෙන්නට බඩගින්නක් තිබ්බෙත් නෑ.පිළිගැනීමේ නිළදාරිනිය ලගට ගියපු සහන් ඇහුවේ එයාට තව කාමරයක් ගන්න පුලුවන්ද කියලා.

"සොරි සර්,සීසන් එක නිසා කාමර සේරම බුක්" පිළිගැනීමේ නිළදාරිනිය හරිම ආචාරශීලී විදියට කිව්වා.

"එහෙනම් මේ කාමරේ බුක් කරලා තියෙන්නේ"

"මේක බුක් කරලා තියෙන්නෙ දැන් මාස 3කට කලින් සර්"

සහන්ට තවත් කියන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ.එයාගේ බෑග් එකත් අරන් සහන් කාමරේට ගියා.සජිනිත් ඒ පස්සෙන් කාමරේට ගියා.කාමරේ ඇතුළට ගියපු සහන් එහෙම්ම ගියේ නාන කාමරේට.සහන් ආපහු එනකොට සජිනි හිටියේ වීදුරු වලින්ම හදලා තිබ්බ බිත්තිය ලගට වෙලා එලිය බලාගෙන.මේ වසන්ත කාලේ නිසා ඈත කදු හරි ලස්සනට පෙනුනා.සජිනි ඒ ලස්සනට වශී වෙලා වගේ බලන් හිටියේ.

සහන් ටිකක් වෙලා සජිනි දිහා බලන් හිටියා.

"තව හිනා වෙනවා තව හිනා වෙනවා.මගේ ජිවිතේ විනාශ කරලා තමුසේ තව හිනා වෙනවා" සහන් තරහෙන් කිව්වා.

"මොකක්ද?" සජිනි සහන්ගේ පැත්තට හැරුණා

"දැන් සතුටු ඇතිනේ තමුසෙට.හනිමුන් එක්කගෙන ආවා.දැන් වෙනම කාමරත් නෑ.ඒ නිසා කොහොමත් එක කාමරේනේ ඉන්නේ.එතකොට ලේසිනේ නේද ඕනේ දේවල් කරගන්න.එකක් මතක තියාගන්නවා.තමුසේ හිතන තරම් ඕවා ලේසි නෑ.මාත් එක්ක තමුසෙට හැරෙන්නවත් බෑ.අම්මා රැවටුනාට මං රැවටෙන්නේ නෑ"

"ඇති" සජිනි කෑගැහුවා 

"මේ හොදටම ඇති සහන්.ඔයා හිතන් ඉන්නේ මං කවුරු කියලද?මටත් ආත්ම ගරුත්වයක් තියෙනවා.මාත් ඔයාව කැමැත්තෙන් කසාද බැන්දේ නෑ.කැමැත්තෙන් ඔයා එක්ක අර ගෙදර ඉන්නේ නෑ.අනික මේ ඔයා හිතන්නේ ඔයා  කවුරු කියලද? ශාරුක් ඛාන්,වරුන් ධාවන් වගේ නලුවෙක් කියලද? මං මේ ඔයාව අල්ලගන්න දගලන්නේ.මට මේ ඔයාව අල්ලගන්න ඕනේ කමක් නෑ.ඔයා ඔයාට ඕනේ හැටියකට ඉන්න මෙහෙට වෙලා.මටත් කිසිම ආසාවක් නෑ මෙහෙම එක එක කතා අහ අහ මෙතනට වෙලා ඉන්න" 

එහෙම කියපු සජිනි එයාගේ බෑග් එකත් අරන් කාමරෙන් එලියට ඇවිත් දොරත්  වහලා දැම්මා.

*****************************************************************************************************
ඊලග කොටසින් හම්බෙමු....