නවක සහෝදරත්වය පිළිගන්න ජේශ්ඨ සහෝදරත්වය විශ්ව විද්‍යාලය ඇතුලෙම සුදානම් කරලා තිබුනු සාදය අසේලි ඇතුලු නවකයෝ හැමෝටම අලුත්ම අත්දැකීමක් වුනා.විදුලි බල්බ් දාපු ගස්,සරසපු ගොඩනැගිලි විතරක් නෙවෙයි මෙච්චර දවස් දකින දකින තැන රවපු ඔරවපු බැනපු ජේශ්ඨ උත්තමයෝ එක පාරටම හිනා වෙන අක්කලා අයියලා වුනේ කොහොමද කියලා නවකයෝ හිතුවේ පුදුමෙන්.එලිමහන් රංග පීඨයක තිබුනු පිළිගැනීමේ කතාවයි සින්දු නැටුම් ඉවර වෙද්දිම රෑ 8ත් පහු වෙලයි තිබ්බේ.
"බඩගිනියි බං.කන්න දෙන්නේ නැද්ද දන්නේ නෑ" නෙහාරා අසේලිගේ කණට මිමිණුවා.
"අනේ මන්දා..මටත් හොදටම බඩගිනියි" අසේලිත් නෙහාරාට කිව්වේ ඉස්සරහ සින්දු කියන අක්කලා අයියලා දිහා බලාගෙනමයි.
"හැබැයි හරි ලස්සනයි නේද?" නෙහාරා ආයෙත් අසේලිගෙන් අහද්දි අසේලිත් ඔලුව වැනුවා.
"මේවා කරන්න කොහෙන් වෙලාව හොයාගත්තද මන්දා.හවස අපේ ලෙක්චර්ස් ඉවර වෙද්දිත් මේ සැරසිලි තිබ්බේ නෑනේ"
" ගොඩක් අය ඉන්නවනේ...අපිව ලෑස්ති වෙන්න යවලා මේවා ලෑස්ති කරන්න ඇති" නෙහාරා කියද්දිම එතනට ආපු ලස්සනට ඇදගත්ත ගෑනු ලමයෙක් අසේලිලා එක්ක හොදට හිනා වුනා.
"නංගිලා...කන්න යමු.මල්ලිලා ඔයාලා කනකම් ඉන්නවා" ඒ ගෑනු ලමයා කිව්වේ අසේලිගේ අතකිනුත් අල්ලගෙන.
"හා..හා..." අසේලි එහෙම කිව්වේ එයාගේ එහා පැත්තේ වාඩි වෙලා හිටපු නෙහාරා දිහා බලන ගමන්.
"යමු..." ඒ අක්කා කියද්දි අසේලි පුටුවෙන් නැගිටිනකොට දැක්කේ එයාගේ කණ්ඩායමේ අනිත් ගෑනු ලමයිනුත් පුටුවලින් නැගිටලා එන හැටි.
අසේලියි නෙහාරායිත් ඒ පොලිමටම එකතු වුනා.
"අම්මෝ..ඇති යන්තම් උඹලා කන්න ආවා.අපි මේ යකෙක් කන්න බඩගින්නේ හිටියේ" ජීවක එහෙම කිව්වේ නෙහාරාගේ පිටිපස්සෙන් පොලිමට එකතු වෙන ගමන්.
"ඉතින් ඔයාලා කන්න එපැයි" අසේලි පිටිපස්ස බලන ගමන් කිව්වේ ජීවකට.ඒ වෙද්දි ජීවකගේ පිටිපස්සෙන් නවක කණ්ඩායමේ පිරිමි ලමයි ඔක්කොම පෝලිම් හැදිලයි හිටියේ.
"ඉස්සර නම් එහෙම කනවා තමයි.ඒත් දැන් බෑනේ.සහෝදරියෝ කනකම් ඉන්න ඕනේලුනේ" එතන හිටපු ජනිශ කිව්වේ හැමෝම හිනස්සලා.
"මට බය අපි මේ දකින්නේ හීනයක්ද කියලා.කොමද හෙට උදේ වෙද්දි ආයෙත් මේ අක්කලා අයියලා සෙට් එක යක්සයෝ වගේ වෙලා තිබ්බොත්" ජීවක කිව්වේ පපුවත් අල්ලගෙන.
"ඌයි" ජීවක එක පාරටම එයාගෙම උරහිසින් අල්ලගත්තේ නෙහාරාට රවන ගමන්.
"ඔන්න හරි...මේක හීනයක් නෙවෙයි" නෙහාරා කියද්දි හැමෝම හිනා වුනා.
විහිලුවෙන්ම කෑම කාලා ඉවර කරපු කට්ටිය ඊලගට ගියේ උඩ තට්ටුවේ ලෑස්ති කරලා තිබුනු ඩීජේ එකට.
"මේ ෆෝන්,පර්ස් කොහෙද තියන්නේ" අසේලි ඇහුවේ පාට පාට විදුලි එළි ගොඩක් මැද්දේ හිටගෙන.
" අර අතන බංකුවක් තියෙනවා.ඒක උඩ අපි තිබ්බේ" කලින්ම එතනට ආපු බැචියෙක් කිව්වේ ඈත් තිබ්බ බංකුවක් පෙන්නලා.
"හා...මං යනවා මේක තියන්න.නෙහාරා වරෙන්කෝ" අසේලි නෙහාරාගේ අතින් ඇද්දත් නෙහාරාගේ ඇස් තිබුනේ පාර ලයිට් ගොඩක් මැද්දේ අලුත්ම හින්දි ගීතයකට නටන සෙනග දිහාවේ.
"ඔතනට යන්න මං මොකටද බං.ටක් ගාලා ගිහින් තියලා වරෙන්" නෙහාරා කිව්වේ සංගිතයේ තාලයට පැද්දෙන ගමන්.
"මට පර්ස් එකක් ගෙන්න කියලා,උඹලා ඔක්කොගෙම ෆෝන් එකට ඔබලා දැන් කියන ලස්සන විතරක්" අසේලි ඒ පැත්තට යන්න හැරුනේ නෙහාරාට බැන බැන.ඒත් සින්දුවේ තාලයට පැද්දෙමින් හිටපු නෙහාරාට ඒ මුකුත් ඇහුනේ නෑ.
බංකුව ලගට ගිහින් පර්ස් එක තියලා ආපහු එන්න හැරුනු අසේලි එතනම නැවතුනේ දරදඬු අතකින් එයාගේ අත අල්ලගත්ත බව දැනුනු නිසා.අසේලි කලබලෙන්ම හැරිලා බැලුවේ අත ගලවගන්න උත්සහ කරන ගමන්මයි.
"ගගන අයියා..." අසේලි පුදුමෙන් කිව්වේ අතින් අල්ලගෙන ඉන්න කෙනාව දැකලා.
"අදුරනවා නේද දැන්" එයාගේ බර කටහඩින්ම ගගන කිව්වේ අසේලිගේ අත අතාරින ගමන්.
"ඔව්..." ඇහෙන නැහෙන හඩින් එහෙම කියපු අසේලි වටපිට බැලුවේ නෙහාරා හරි වෙන බැචියෙක් හරි ඉන්නවද බලන්න.ඒත් ලග පාතක කිසිම කෙනෙක් හිටියේ නෑ.
"වටපිට බලන්නේ බයයිද මට" ගගන අහද්දි අසේලි ඔලුව වැනුවේ නෑ කියන්න.
" යාලුවෝ ටික නටන්න ගිහින් නේද?" ගගන ආයෙත් ඇහුවේ අසේලිගෙන් සද්දයක් නැති නිසා.
"ඕ..ඔව්...මාත් යන්නද?" අසේලි බයෙන් ඇහුවේ ඈත නටන නෙහාරාලා දිහාත් බලන ගමන්.
"ඊට කලින් මට ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා අහන්න" ගගන කියද්දි අසේලි ඔලුව උස්සලා පාට පාට එලි වැටුනු ගගනගේ මූණ දිහා බැලුවා.
"මොකක්ද?"
"අර එදා බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් කිව්වේ එක්කෙනෙක්.ඇත්තටම බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් ද? " ගගන අහද්දි අසේලි එයාගේ යටිතොල හපාගත්තා
"ඔව්.."
" මොනවද කරන්නේ කොල්ලා"
"ග්‍රැෆික් ඩිසයිනින්ග්"
"අහ්...ජොබ් එකක් කරනවද? ඉගෙන ගන්නවද? "
"ජොබ් එකක් කරනවා.කොල්ලුපිටියෙ "
අසේලි උත්තර දුන්නේ පුදුමෙන්.ගගන මේවා අහන්නේ මොකටද කියලා අසේලිට හිතාගන්නවත් බෑ"
" ගෙදරින් මේ ගැන දන්නවද?"
"නෑ" අසේලි කිව්වේ ඔලුවත් වනන ගමන්.
" හ්ම්ම්....හරි හරි යන්න ඕනේද නටන්න" ගගන ඇහුවේ අසේලි සැරින් සැරේ නෙහාරලා දිහා බලනවා දැකලා.
"ඕ...ඔව්"
"හරි යන්න එහෙනම්" ගගන එහෙම කියපු ගමන් අසේලි හැරුනේ පුලුවන් ඉක්මනින් එතනින් යන්න හිතාගෙන.
"අසේලි...." ගගන ආයෙත් කතා කරනවා ඇහුනු අසේලි පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවා.
"අද ලස්සනයි සාරියට" ගගන කිව්වේ අසේලි දිහාම බලාගෙන.ඒ බැල්මට අසේලිට දැනුනේ කලින් නොදැනුනු ලැජ්ජාවක්.
"තෑන්ක්ස්" මහ ඝෝශාව මැද්දේ තමන්වත් නෑහෙන හඩකින් ස්තූති කරපු අසේලි ඉක්මනින්ම නෙහාරලා ලගට දුවගෙන ගියා.
වේග රිද්මයේ සිංදු වලට කට්ටියත් එක්කම නටන්න ගත්ත අසේලිට ගගනව අමතක වෙන්න මහ ලොකු වෙලාවක් ගියේ නෑ.
"අසේලි...." කණ ලගින්ම ඇහුනු කටහඩ නිසා නැටුම ටිකකට නවත්තපු අසේලි ඔලුව හරවලා බැලුවා.එයා ලගම හිටගෙන හිටපු දෙනුවන් අසේලිට එලියට එන්න කියලා අතින් පෙන්නන ගමන් එලියට ගියා.අසේලිත් දෙනුවන් පිටිපස්සෙන්ම බැල්කනියට ගියා.
"කෝ ෆෝන් එක" දෙනුවන් ඇහුවේ තමන්ගේ පිටිපස්සේන් ආපු අසේලිගෙන්.
"අරහේ තිබ්බා.ඇයි" අසේලි ඇහුවේ මේ මුකුත් තේරුම් ගන්න බැරුව.
"මේ ආදිත්‍ය අයියා කෝල් කරා ඔයා කොහෙද අහන්න"
" ආදිත්‍ය මේ මහ රෑ කෝල් කරාද?" අසේලි ඇහුවේ පුදුමෙන්.ඒ වෙද්දි වෙලාව රෑ 10ත් පහු වෙලයි තිබ්බේ.
" ඔව්...කෝල් එකක් දෙන්න.එයා කලබලෙන් හිටියේ.ඔයාගේ ෆෝන් ඔෆ් කිව්වා"
"මගේ ෆෝන් එක ඔෆ් නෑනේ.ඉන්න මං බලලා ගන්නම්.තෑන්ක්ස් දෙනුවන්" අසේලි කිව්වේ එයාගේ පර්ස් එක තියපු බංකුව ලගට යන්න හැරෙන ගමන්.
පර්ස් එකෙන් දුරකථනය ගත්ත අසේලි බැල්කනියට ආවේ දුරකථනය පණ ගන්වන ගමන්.
'මේකේ බැට්‍රිත් තිබ්බනේ.ඇයි දන්නේ නෑ ඔෆ් වුනේ' අසේලි කල්පනා කරේ පුදුමෙන්.
දුරකථනය පණ ගන්වපු අසේලි ආදිත්‍ය ට දුරකථන ඇමතුමක් ගන්න සූදානම් වෙද්දිම ආදිත්‍ය ගෙන් දුරකථන ඇමතුමක් බව තිරයේ සටහන් වුනා.
"හෙලෝ" අසේලි ඉක්මනින්ම ඇමතුමට පිළිතුරු දුන්නා.
"හෙලෝ...කොහෙද ඉන්නේ" ආදිත්‍ය ඇහුවේ කලබලෙන්.
"කැම්පස් එකේ.අද අපේ සෝශල් එකනේ.ඇයි මේ ඔයා මේ වෙලාවේ"
" ඇයි ඇයි අහන්නේ....මං කී සැරයක් කෝල් කරාද? ඔයා හොදින් නේද? කොහෙද ෆෝන් එක තිබ්බේ.ඇයි ඕෆ් කරේ ෆෝන් එක?" ආදිත්‍ය එක දිගටම ප්‍රශ්න අහද්දි අසේලිට දැනුනේ අමුත්තක්.
"ආදිත්‍ය ඇයි? මොකක්ද ප්‍රශ්නේ?"
"ඔයා කොහෙද ඉන්නේ? එලියට එන්න පුලුවන්ද?"
"එලියට කියන්නේ? ඇයි? ඔයා කොහෙද ඉන්නේ?"ආදිත්‍යගේ මේ වෙනසත් එක්ක හිතට දැනුනු බයක් නිසා අසේලි ඇහුවේ කලබලෙන්.
"මං කැම්පස් ගේට් එක ලග.එනවද එතනට"
"ඔයා...ඔයා මොනවද එතන කරන්නේ?" අසේලි ඇහුවේ පුදුමෙන්.
" එන්න පුලුවන්ද?" ඒ සැරේ ආදිත්‍ය ගේ කටහඩේ දුර්වලතාව අසේලිටත් දැනුනා.
"මං එන්නම්...මං එන්නම්..ඔහොම්ම ඉන්න" එහෙම කියපු අසේලි කලබලේට පහළට දුවගෙන ගියා.
විශ්ව විද්‍යාල දොරටුව ලගට යන්න තරමක දුරක් තිබුනත් පාර සරසලා තිබුනු නිසාත් ඒ වෙද්දිත් දෙතුන් දෙනා පාරේ ඇවිද ඇවිද හිටපු නිසාත් අසේලිට රෑ වුනත් පාලුවක් දැනුනේ නෑ.
දොරටුව ලගට කිට්ටු වෙද්දි අසේලි දැක්කේ දොරටුව කිට්ටුව එහෙට මෙහෙට ඇවිදින ආදිත්‍යව.කලු කලිසමට රතු කොටු අත් දිග ශර්ට් එක ඇදලා වැලමිට ගාවට අත නවලා හිටපු ආදිත්‍යගේ අද තිබුනේ අසේලි වෙනදට දැක්කට වඩා වෙනස් පෙනුමක්.ඒත් අසේලිගේ ඇස් ගියේ ආදිත්‍යගේ නොසන්සුන් මූණට.එක පාරටම අසේලි එන දිහාව බලපු ආදිත්‍ය එතනට නැවතුනේ අසේලිව දැකලා.
ඉක්මන් ගමනින් ආපු අසේලි නැවතුනේ ආදිත්‍ය ලග.
"ඇයි මේ?" අසේලි ඇහුවේ හෙමින් හෙමින් හති අරින ගමන්.
" හති ද?" ආදිත්‍ය ඇහුවේ එයාගේ සාක්කුවෙන් ගත්ත ලේන්සුවක් අසේලිගේ අතට දෙන ගමන්.ලේන්සුව ගත්ත අසේලි ආදිත්‍ය දිහා හොදට බැලුවා.
"ඔයා මේ එන්න කිව්වේ ලේන්සුව දෙන්න නෙවෙයිනේ.ඇයි ආදිත්‍ය.මොකක්ද ප්‍රශ්නේ" අසේලි ඇහුවේ කෙලින්ම ආදිත්‍ය ගේ මූණ දිහා බලාගෙන.අසේලි ඒ ප්‍රශ්නේ අහද්දිම ආදිත්‍යගේ මූණ වෙනස් වුනා.
"කවුද ඒ කොල්ලා" ආදිත්‍ය ඇහුවේ ටිකක් වෙලා අසේලි දිහාම බලන් ඉදලා.
"මොන කොල්ලද?"
"ඔයාගේ ෆෝන් එකට කතා කරපු කොල්ලා"
"මගේ ෆෝන් එකට කවුරු කතා කරන්නද?" අසේලි ඒ සැරේ ඇහුවේ පුදුමෙන්
"ඒකට කමක් නෑ.මට ඇත්ත කියන්න.කවුද ඒ?" ආදිත්‍ය ආයෙත් ඇහුවේ ඔලුවත් දෙපැත්තට වනන ගමන්.
"කවුරු ගැනද කියන්නේ? මට තේරෙන්නේ නෑ"
"අසේලි....මගේ ඉවසීම පරික්ශා කරන්න එපා.කවුද කියනවා ඒ කොල්ලා" ආදිත්‍ය ඒ සැරේ කිව්වේ තරහෙන්.
"මේ මහ රෑ මට මෙතනට එන්න කියලා මොන මගුලක් කියවනවද මන්දා.මං යනවා යන්න" අසේලි ආපහු යන්න හැරුනේ තරහෙන්.
එතකොටම ආදිත්‍ය අසේලිගේ බාහුවෙන් ඇදලා තමන් ලගට ගත්තා.ආදිත්‍යගේ එක අතක් අසේලිගේ ඉණ වටේ යද්දි අසේලි ආදිත්‍යගේ පපුවට හේත්තු වුනා.
" ආදිත්‍ය....අතාරින්න.." අසේලි කිව්වේ කෙදිරිලි හඩකින්.
"අතාරින්නම්.කොල්ලා කවුද කිව්වොත්"
"මොන කොල්ලෙක් ගැනද අහන්නේ? මං දන්නේ නෑ.මං නෙහාරලා එක්ක නට නට හිටියේ.දෙනුවන් තමයි ඇවිත් කිව්වේ ඔයාගෙන් කෝල් එකක් කියලා.ඒ කියද්දිත් මගේ ෆෝන් ඔෆ්.කොහොම ඔෆ් වුනාද දන්නේ නෑ" අසේලි කියන විස්තරේ ආදිත්‍ය අහගෙන හිටියේ බොහොම ඉවසීමෙන්.
"හ්ම්ම්..හරි හරි.."එහෙම කියන ගමන් ආදිත්‍ය අසේලිගේ මූණට එබුනා.
"ඇයි මේ...මාව අතාරින්න" ආදිත්‍ය ගේ ක්‍රියාවෙන් කලබල වුනු අසේලි කිව්වේ ආදිත්‍යගෙන් ඈත් වෙන්න උත්සහ කරන ගමන්.ඒත් එක්කම මහා හුලගක් හමාගෙන ගියේ අසේලිගේ කොණ්ඩේත් අවුල් කරගෙන.
අසේලිගේ බාහුව අල්ලගෙන හිටපු අත අතෑරපු ආදිත්‍ය ඒ අතින් අසේලිගේ මූණ පුරා වැටුනු කෙස් කෑලි අයින් කරේ අසේලිගේ මුලු ඇගම හිරිවට්ටලා.ආදිත්‍යගේ ඇගිලි මූණ පුරා යද්දි අසේලි ඇස් පියාගත්තා.මූණෙන් කොණ්ඩේ අයින් කරපු ආදිත්‍යගේ ඇස් ගියේ රෝස පාට තොල් ආලේපන ගාපු අසේලිගේ දෙතොල් වලට.ඒ දිහා ටිකක් බලන් හිටපු ආදිත්‍ය අසේලි දිහාවට කිට්ටු වුනා.
"අද හරි ලස්සනයි" ආදිත්‍ය හෙමීට අසේලිගේ කණට මිමිණුවා.
******************************************
හෙට නම් නැතෝ....අනිද්දා එන්නම්
ආදරෙන් ඉන්න ❤️
No comments:
Post a Comment