ආදරණීය නපුරා - දහනම වන කොටස

සහන්ගේ ලැප් එක තිබුනු විදියටම තියපු සජිනි එයාගේ කාමරේට ගියා .ගිහින් ඇදේ වැතුරුණු සජිනිගේ කම්මුල් දිගේ කදුලු බේරෙන්න ගත්තා.සිහින් ඉකියකින් පටන්ගත්ත මේ හැඩිල්ල මහා ඉකි ගසා හැඩිමක් බවට පත් වෙන්න මහ ලොකු වෙලාවක් ගියේ නෑ.අඩලා අඩලා මහන්සියට නින්ද ගියපු සජිනිට ඇහැරුනේ එයාගේ දුරකතනයේ සද්දෙට.ඒ කතා කරේ විශ්මි.ආන්සර් නොකර ඉන්නත් හදලා සජිනි ආන්සර් කරේ විශ්මි නිකමට මෙහෙම කතා නොකරන බව දන්න නිසා.

"හලෝ" සජිනිගේ බිදුනු හඩ අදුරගන්න විශ්මිට මහ ලොකු වෙලාවක් ගියේ නෑ.

"ඇයි මොකද කෙල්ලේ" 

"ඇයි"

"මොකද වුනේ"

"මුකුත් නෑ.ඇයි කතා කරේ" 

"කතා කරේ උබට පොඩි පණිවිඩයක් කියන්න කියලා.එත් එක හදිස්සි නෑ.මට කියපන් මොකක්ද වුනේ කියලා" විශ්මිගේ කතාවට කිසි පිළිතුරක් ලැබුනේ නැති නිසා විශ්මි ආයෙත් කතා කරා.

"සජිනි..."

"එහෙම කියන්න තරම් විශේෂයක් නෑ විශ්මි"සජිනි කිව්වේ මහ හුස්මකුත් හෙලලා.සහනුයි සජිනියි අතරේ මොන ප්‍රශ්නේ තිබ්බත් ඒවා විශ්මිට කියන්න ඕනේ නෑ කියලයි සජිනි හිතුවේ.ඒත් විශ්මිට සජිනිගේ වෙනස තේරුනා.

"ආයෙත් සැරයක් සහන් එක්ක අවුලක්ද?"

"එහෙම නෑ"

"උබ මේ මටද සජිනි බොරු කියන්නේ"

"විශ්මි අනේ ප්ලීස් මං උබට පස්සේ කතා කරන්නම්" එහෙම කියපු සජිනි එක පාරටම කෝල් එක කට් කරේ විශ්මිට හිතාගන්නවත් බැරි විදියට.

ෆෝන් එකත් අතේ තියාගෙන විශ්මි කල්පනා කරේ මේ සැරේ ප්‍රශ්නේ මොකක් වෙන්න පුලුවන්ද කියලා.මේ ඔක්කොම අපේ මෝඩ කෙල්ල අර සහන්ව බදින්න කැමති වුන නිසානේ කියලා විශ්මි හිතුවේ දුකින්.පාසල් කාලේ ඉදන්ම එකටම හිටපු නිසා සජිනි ගැන විශ්මි නොදන්න දෙයක් නෑ.සජිනිගේ හිතේ සහන් ගැන තියෙන හැගීම ගැන විශ්මි හරියටම නොදන්නවා වුනත් ඒක නිකන්ම කොල්ලෙක් ගැන හිතෙන දෙයක් නෙවෙයි කියලා විශ්මි තේරුම් ගත්තේ සහන් සජිනිලා ඉන්න තැනම නදිනිගෙන් යාලු වෙන්න අහපු වෙලාවේ.

"මේ ඉක්මනට යමන්කෝ .අපේ පාරෙන්ම  යන CTB එක අල්ලගත්තොත් ලේසි." විශ්මි කෑගැහුවේ හෙමින් හෙමින් එන සජිනිට.සජිනි මේ හෙමීට එන්නේ සහන්  යන බස් එකටම නැග ගන්න කියලා විශ්මි හොදටම දන්නවා.

"ඉක්මනට ගිහින් මොකක් කරන්නද බං" සජිනි කිව්වේ සැරින් සැරේ පිටිපස්ස බලන ගමන් 

"මේ සජියෝ  එක්කෝ උබ ඕක සහන්ට කියපන් නැත්තම් මාත් එක්ක යමන් බස් එකට" විශ්මි කිව්වේ දෙකෙන් එකක් බේරගන්න හිතාගෙන 

"මොනා කියන්නද?" සජිනි අහන්නේ මුකුත් දන්නේ නැති ගානට.විශ්මිගේ ඔය වගේ තර්ජන සජිනි ගනන් ගන්නෙම නෑ 

"උබට බොරු කියන එකට සම්මානයක් දෙන්න පුලුවන්.අන්න බලපන් අන්න බලපන්.බස් එක යනවා.මේක තනිකර උබේ වැරැද්ද.දැන් යන්න එපැයි කිලෝමිටරයක් විතර  පයින්" විශ්මි කන් කෙදිරි ගාන්න ගත්තා.

"අපෝ බං.තනියෙන් යනවා වගේ උබේ කතාව.මාත් ඉන්නවනේ" ඔහොම කතාවෙන් කතාවෙන් සජිනිලා ආවේ බස් හෝල්ට් එකට.සජිනිලා ඇවිත් වැඩි වෙලාවක් යන්න කලින් එතනට ආවේ නදිනියි එයාගේ යාලුවා හිමාලියි.

"අහ් මේ විශ්මිලා ඉන්නවනේ මෙතන.මං යන්නද එහෙනම්" හිමාලි කිව්වේ විශ්මියි සජිනියි එක්ක හිනා වෙන ගමන් 

"ඇයි ඇයි මෙයා මේ කොහෙද යන්න හදන්නේ" විශ්මි ඇහුවේ හිමාලිගෙන් 

"අද නැන්දලගේ ගෙදර බං යන්නේ.එහේ පිරිතක්.එහෙනම් මං යනවා නදිනි.පරිස්සමෙන් පලයන් කෙල්ලේ .සජිනි යන්නම් හොදේ" එහෙම කියලා හිමාලි යන්න හැරුනා 

"කෝ බං මට කිව්වේ නැනේ යනවා කියලා " විශ්මි කෑගැහුවා 

"අනේ අම්මේ මට අමතක වුනානේ.සමාවෙන්න මහ රැජින.මට යන්න අවසරද?" හිමාලි හිනා වෙවි ඇහුවා 

"හ්ම් හ්ම් අවසරයි අවසරයි.පිරිතටම යන්න ඕනේ.එහෙ මෙහෙ රස්තියාදු ගහලා අහු වෙන්න එපා"

"එහෙමයි එහෙමයි" හිනා වෙවි කියපු හිමාලි යන්න ගියා.

තුන් දෙනත් එක්ක ටික වෙලාවක් කතා කර කර ඉන්නකොට තමයි සහන්ලා එතනට ආවේ.සහන් දැකලා සජිනිගේ  මූනට ලයිට් දාපූ හැටි විශ්මිට හොදට පෙනුනා.විශ්මි ඒ ගැන කියලා සජිනිට විහිලුවක් කරන්න හදනකොටමයි සහන් එතනට ආවේ.

"නදිනි මේ..." සහන් ගොත ගහනවා.මේ මොකක්ද වෙන්න යන්නේ කියලා සජිනිට වගේම විශ්මිටත්  හිතාගන්න බෑ.නදිනි බිම බලාගෙන තවත් විශ්මි ලගට කිට්ටු වුනා.

"නදිනි මේ ..මං මේ .." සහන්ට තාමත් මේක කියාගන්න බෑ.

"මට ඔයාට ටිකක් කතා කරන්න පුලුවන්ද?" සහන් අමාරුවෙන් කියාගත්තා.ඒක ඇහුන ගමන් විශ්මිට තේරුනා මෙතන මේ මොකක්ද වෙන්නෙ කියලා.විශ්මි සජිනි දිහා බැලුවම විශ්මිට තේරුනා සජිනිට නම් මේක තාම තේරිලා නෑ කියලා.

"කියන්න"නදිනි කිව්වේ බිම බලාගෙන.තමන් දිහා බලාගෙන ඉන්න විශ්මියි සජිනියි දිහා බලපු සහන්  ආයෙත් නදිනි දිහා බැලුවා.

"මං ඔයාට කැමතියි නදිනි" සහන්ගේ කටින් ඒ වචන ටික එනවත් එක්කම විශ්මිට දැනුනා සජිනිගේ අතින් තමන්ගේ අත තද කරලා මිරිකන බවක්.සජිනිගේ මූන කලු වෙලා තිබ්බේ.සහන් තව මොනවා කිව්වද කියලාවත් නදිනි දීපු උත්තරයක්වත් විශ්මිට මතක නෑ .විශ්මි බලන් හිටියේ හරි වේගෙන වෙනස් වෙන සජිනිගේ මූන දිහා.එතකොටම වගේ බස් එක එතනට ආවේ වාසනාවකට වගේ.සජිනිවත් ඇදගෙන බස් එකට නගින්න හදලත් විශ්මි ආයෙත් හැරුනේ නදිනිට කතා කරන්න.

"නදිනි අපි මේ බස් එකේ යනවා.ඔයා එනවද?" 

"ඔයාලා යන්න" නදිනි කිව්වේ සහන් දිහා බලලා ලස්සනට හිනා වෙන ගමන් 

විශ්මි සජිනිත් එක්කම බස් එකට නැගලා වාඩි වුනා.බස් එකේ ගියපු ඒ පැයේදී විශ්මි සජිනි එක්ක කතා කරන්න කොච්චර උත්සහ කරත් සජිනි වචනයක්වත් කතා කරේ නෑ.ජනේලෙන් එහා බලාගෙන ගියා මිසක්.ඒත් ඊට පහුවදා ඉස්කෝලේ යනකොට සජිනිගේ මේ හැසිරීම එක පාරටම වෙනස් වෙලා තිබ්බා කියලත් විශ්මිට මතකයි.

විශ්මී ඒ මතකෙන් මිදුනේ එයාගේ අතේ තිබ්බ දුරක්ථනේ සද්දෙට.ඇමතුම කාගෙනද කියලා දැක්කම තමයි විශ්මිට මතක් වුනේ සජිනිට කතා කරපු හේතුව.

"හලෝ"

"හලෝ විශ්මි,කතා කරාද සංජුට" එහා පැත්තෙන් කටහඩක් ඇහුනා 

"හ්ම්ම් කතා කරා"

"කිව්වද එයාට.මට බැන්නද?" ඒ කටහඩ ආයෙත් අහනවා 

"කියන්න බැරි වුනානේ"

"හ්ම්ම් මට තේරෙනවා.මට බනින්න ගන්න ඇති නේද මතක් කරපු ගමන්"

"නෑ නෑ.එහෙම නෙවෙයි වුනේ.මට ඔයා ගැන කියන්න වුනෙත් නෑ.එයා වැඩක හිටියේ.පස්සේ ගන්නම් කිව්වා මට.එතකොට කියන්නම් මං"විශ්මි බොරුවට කිව්වෙ සජිනි ගැන කියලා මේ හිතත් රිද්දන්න ඕනේ නැති නිසා.

"ඒක්කෝ කියන්න එපා.මං කොහොමත් එයා බලන්න යන්නනේ ඉන්නේ"

"ඒ වුනාට කියලා යන එක හොද නැද්ද?" විශ්මි ඇහුවේ සජිනිගේ ප්‍රතිචාරේ ගැන බයෙන්

"එයාගේ හස්බන්ඩ් නිසාද එහෙම කියන්නේ?"

"නෑ නෑ සහන්ගේ එහෙම ප්‍රශ්නයක් නෑ" විශ්මි කිව්වේ සහන් ගැන තරහෙන් 

"එහෙනම්...."ඒ කටහඩ අහනවා 

"එයා දුකෙන් ඉන්නේ ඔයා ආවේ නෑ කියලා.අඩු ගානේ ඔයා එයාට කෝල් එකක්වත් දුන්නද? එහෙමත් නැතුව මෙහෙම එක සැරේට ගියාම මොනා වේවිද? "

"මගේ සංජු එහෙම මාත් එක්ක තරහ වෙන්නෙ නෑ.මං යනවා හෙට අනිද්දම.ඔයා එයාට මුකුත් කියන්න එපා"

"හ්ම්ම් හාකෝ හාකෝ.අන්තිමට ඔන්න සජිනි බැන්නොත් මාව බේරගන්නවා හරිද " විශ්මි කිව්වේ නොක්කඩුවෙන් වගේ 

"හරි හරි එක එතකොට බලමුකෝ"

"හරි එහෙනම් මං තියනවා.ඔෆිස් එකේ වැඩත් තියන් මේ කතා කරන්නේ"

"හරි එහෙනම් බායි"

"බායි" 

විශ්මි ෆෝන් එක කට් කරේ සතුටෙන්.මේ නිසාවත් දුකින් ඉන්න සජිනිගේ ජිවිතේට සතුටක් ලැබුනොත් ඒ ඇති කියලා විශ්මිට හිතුනා.

********************************************************************************

හෙට හම්බෙමු...

ආදරෙන් ඉන්න.... 💖