ආදරණීය නපුරා - විසි හතර වන කොටස

හවස් වෙනකොට විදූශත් සජිනිලගේ ගෙදරට ආවා.කට්ටියම කාලෙකින් එකතු වෙලා නිසා කතා කරන්න රස කතා ගොඩක් තිබ්බා.විදූශයි සහනුයිත් ගොඩක් දේවල් කතා කරා.සජිනිගේ පරණ කතා වගේම සජිනි ගැන විදූශගෙන් ගොඩක් දේවල් දැනගන්නත් සහන්ට පුලුවන් වුනා.ඒත් මේ දෙන්නා එකට එකතු වෙලා ඉන්න එකට සජිනිගේ නම් කැමැත්තක් තිබුනේ නෑ.

"මොනාද අම්මේ අර දෙන්නා අතන හොරෙන් කුටු කුටු ගාන්නේ" සජිනි අම්මා ලගට ඇවිත් කේලම කිව්වෙම හිතේ තරහට

"මොන දෙන්නද?"අම්මා අහන්නේ බත් එක බෙද බෙද 

"විදුයි සහනුයි අනේ"

"ඉතින් ගිහින් අහන්න එයාලගෙන්ම.මං කොහොමද දන්නේ?"

"විදූටත් මාව දැන් අමතක වෙලා" සජිනි බිම බලන් කියනකොට අම්මට හිනා ගියා 

"අනේ අනේ පිස්සි,මෙන්න මේ බත් එක ගිහින් තියලා එන්න" අම්මා කිව්වේ සජිනිගේ අතට බත් පිගාන දෙන ගමන් 

"ඒ ගමන් කට්ටියට කන්න එන්නත් කියන්න.මං පපඩම් ටික අරන් එන්නම්" අම්මා කිව්වේ බත් එක අරන් යන සජිනිට 

රෑ කෑම මේසෙත් හරිම විනෝදජනක වුනේ සජිනි ගැන සහන්ට කියන්න කට්ටියගේ තිබ්බ උනන්දුව නිසාමයි.

"පුතා දන්නේ නෑනේ මෙයා එක සැරයක් ඉටිපන්දම් හදන්න ඉටි උණු කරන්න ගිහින් ගෙදර පුටුවක වෙවැල් ඔක්කොම පිච්චුවා" සජිනිගේ තාත්තා කියන්නේ හිනා වෙවි 

"නෑ..." සහන් හිනා වෙනවා 

"අනේ නිකන් ඉන්නකෝ තාත්තේ එතකොට මං පොඩියිනේ" සජිනි තාත්තට රවනවා 

"ඒ විතරක් නෙවෙයි සහන් මෙයා එක සැරයක් කෝපි කියලා ගම්මිරිස් කුඩු දාලා අලුත්ම ජාතියක්  හැදුවනේ .පුදුමයි මේ උයනවා කිව්වම" විදූශත් කතාවට පෝර දානවා 

"අනේ මේ එදා කවුද දන්නේ නෑ ආ මෙන්න කෝපි කියලා බෝතලේ දුන්නේ" සජිනි විදූශ එක්කත් රන්ඩුව 

"ඉතින් කවුද දන්නේ ඔච්චරටම මෝඩයි කියලා.එතකොට මෙයාට 16ක් විතර වයසත් එක්ක.ඊයා ලැජ්ජයි සංජු" 

"අනේ නිකන් ඉන්නවා.මෝඩකම නෙවෙයි.මං ඔයාව විශ්වාස කරා වැඩි වුනා" සජිනි දැන් නිකන් අඩන්න වගේ කතා කරන්නේ.සහන් ඉස්සරහ මෙහෙම නෝන්ඩි වේවි කියලා සජිනි හීනෙන්වත් හිතුවේ නෑ 

'දැන් ඉතින් මේවා මතක තියාගෙන දවස ගානේ කියවාවි' සජිනි හිතුවේ එයා දිහා බලන් හිනා වෙවි ඉන්න සහන්ට රවන ගමන් 

'මෙයා මොකද මට රවන්නේ? යකො නිකන් මේවා මං කරා වගේනේ' සහනුත් හිතුවේ සජිනි රවනවා දැකලා 

"ඇති ඇති දැන් ඕක.පුතා තව බෙදාගෙන කන්න" සජිනිගේ තාත්තා රණ්ඩුව නැවැත්තුවත් සජිනියි සහන්ටයි විදූශටයි සැරින් සැරේ රවන ඔරවන එක නම් නැවැත්තුවේ නෑ.

විදූශ  ගියේ කෑම කාලත් ගොඩක් වෙලා කතා කර කර ඉදලයි.විදූශගේ අධ්‍යාපන වැඩ තාම ඉවර නැති වුනත් විදූශ අවුරුද්දක් ලංකාවේ ඉදලා යනවා කියපු නිසා සහන් පොරොන්දු වුනා එතකන් කරන්න විදූශට රැකියාවකුත් හොයල දෙන්නම් කියලා.

විදූශ ගියාට පස්සේ සහන් කලින්ම කාමරේට ගිහින් දත් මැදලා ඇදට නැගලා නිදාගන්න ලෑස්ති වුනා.දවල් වෙච්ච දේ නිසා සජිනිටත් ඉක්මනට කාමරේට එන්න ඕනේ වුනත් අම්මා සජිනිව කුස්සියේ නවත්ත ගත්තේ ටිකක් කතා කරන්න.

"සංජූ ඉන්න ටිකක්"

"ඇයි අම්මා"සජිනිට ඕනේ වුනේ පුලුවන් ඉක්මනට කාමරේට යාගන්න 

"ප්‍රශ්නයක් නෑ නේද පුතේ ඔයාට" අම්මා ඇහුවේ සජිනිගේ ඔලුවට අත තියලා 

"නෑ අම්මා" සජිනි කිව්වේ අම්මගේ ඇස් මග ඇරලා

"මට බොරු කියන්න ඕනේ නෑ පුතේ,මට තේරෙනවා මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා කියලා.මොකක්ද කියලා මං අහන්නේ නෑ.ඔයා කියන්නේත් නෑනේ"මේ කතාවට සජිනිගේ ඇස් වලින් කදුලක් වැටුනා.සජිනි එහෙම්ම අම්මව බදා ගත්තා 

"එක දෙයක් මතක තියාගන්න පුතේ,ඇස් වලින් දකිනකම් කන් දෙකෙන් අහනකම් කිසි දෙයක් විශ්වාස කරන්න එපා.ඒ කියන්නේ මේ අනිත් අය කියන දේ අවිශ්වාස කරන්න කියලා නෙවෙයි.ඒවා හොයලා බලන්න.ඒත් දකිනකම් අහනකම් විශ්වාස කරන්න එපා" අම්මා සජිනිගේ ඔලුව අත ගෑවා 

"තව දෙයක්,සහන් හරි හොද දරුවෙක්.ඔයා දන්නවනේ තාත්තා ලේසියෙන් කෙනෙක්ට හොදක් කියන්නේ නෑ කියලා.අද පන්සල් ගිහින් එනකම්ම කිව්වේ සහන්ගේ හොදමයි"

"එයා හොදයි තමයි අම්මේ" සජිනිත් අම්මට තුරුල් වෙලා මිමිණුවා 

'එත් ඔයාගේ දුවට ඒ හොද මහත්තයා ආදරේ නෑ අම්මේ' සජිනි හිතෙන් කිව්වේ අම්මගෙන් ඈත් වෙන ගමන් 

"මං අද අම්මා ලග නිදාගන්නද?"

"පිස්සුද පුතේ,අර දරුවා තනියෙන්නෙ.යන්න යන්න" සජිනිගේ අම්මා සජිනිව එලවගත්තා.සජිනිට සිද්ද වුනේ දැනටමත් සහන් නිදාගෙන ඉන්න කාමරේට යන්න.

දවල් නිදාගත්ත නිසා සහන්ට නිදිමතක් තිබ්බේ නෑ.ඒත් ඇදට වෙලා හිටියේ සජිනි ඒවි කියලා.සජිනි කාමරේට එද්දි සහන් හිටියේ ෆෝන් එක බල බල.සජිනි සහන් දිහා බලන්නෙවත් නැතුව ඇදුම් අරන් ගියේ වොශ් එකක් දාන්න කියලා.ඒත් ඒ ගියාමයි සජිනිට තේරුනේ එයා අරන් ආවේ තිබ්බ පරනම ඇදුමක් කියලා 

'අයියෝ මේකම උස්සන් ආවනේ මං' සජිනි හිතුවේ අතේ තිබ්බ ටී ශර්ට් එකේ ඉන්න ටෙඩි බෙයාර් දිහා බලාගෙන.ඒත් ඉතින් වෙන අදින්න එකක් නැති නිසා ඒකත් ඇදගෙන ඇවිත් කණ්නාඩිය ඉස්සරහට වෙලා කොන්ඩේ පීරන්න ගත්තා.සජිනිට සහන්ව නොපෙනුනත් සහන්ට සජිනිව කණ්නාඩියෙන් සජිනිව පේනවා.මොකක්දෝ ක්‍රීම් එකක් ගගා ඉන්න සජිනි දිහා සහන් හොදට බලන් හිටියා.

'මෙයා වෙනදත් මෙච්චර ලස්සනයිද' සහන්ට හිතෙනවා 

'ඇගේ හැටියට නෙවෙයි කට'

'ඒ ටෙඩි බෙයාර් ලස්සනයි'

'ටෙඩි බෙයාර්ලා ඉන්න ඇදුම් අදින්නේ පොඩි එකෙක් කියලද දන්නේ නෑ හිතේ' සහන්ට සජිනි ගැන එක එක එවා හිතෙනවා.මේ අතරේ තමා සජිනි එක පාරටම සහන්ගේ පැත්ත හැරුනේ.ඒ ගමන්ම වගේ සහන් ආයෙත් ෆෝන් එක දිහා බලාගත්තා.

"හා යමු" සජිනි කිව්වා.සහන් ඔලුව උස්සලා සජිනි දිහා බැලුවා 

"කොහෙද"

"ඔයාට පුලුවන් විදූශගේ කාමරේ නිදාගන්න.මං ඒක ලෑස්ති කරා"

"ඒ මොකටද මං ඒකට යන්නේ?"

"නිකන් විහිලු කරන්න එපා සහන්,ඔයා මාත් එක්ක මෙතන ඉන්න කැමති නෑ කියලා මං දන්නවා"

"මටද ඔයාටද"

"මොකක්ද?"

"මෙතන ඉන්න බැරි? මාත් එක්ක එක කාමරේ හිටියොත් ඔයාට නිකන් ඔයාව කන්ට්‍රෝල් නෑ වගේද?" සහන් ඇහුවේ කට කොණෙන් හිනා වෙන ගමන්

"මොකක් කිව්වා?? අනේ ඔව් මෙයා හරි රාජ කුමාරයෙක් කියලනේ හිතන් ඉන්නේ,විකාර කරන්නෙ නැතුව යන්න" සජිනි කිව්වේ බොහොම ඉවසිමෙන් කියලා සහන්ට තෙරුනා 

"නෑ නෑ අපි කොහෙවත් යන්නේ නෑ.මේ ඔයාලගේ ගෙදර කියලා අමතකද? උදේට අම්මලා දැක්කොත් අපි දෙන්නා කාමර දෙකක ඉන්නවා ඔයා මොකද අම්මලට කියන්නේ?" සහන් ඇහුවේ තවත් හොදට ඇදේ හරි බරි ගැහෙන ගමන්.සහන්ගේ ඒ කතාවට සජිනි කල්පනාවකට වැටුනා.

"ඇත්ත මං කිව්වේ,ඔයා තීරනයක් ගන්න" සහන් ආයෙත් කිව්වේ සජිනිගේ මූන වෙනස් වෙන හැටි බල බල 

"හරි හරි එහෙනම් නිදාගමු.ඔයා බිමට යන්න.මං ඇදේ" එහෙම කියලා සජිනි ඇදේ අනිත් පැත්තෙන් වාඩි වුනා.

"ඒ මොන විහිලුවක්ද? මං මේ ගෙදර අමුත්තෙක්.අමුත්තන්ව බිම තියනවද?" එහෙම කියාගෙනම සහන් ඇදේ හොදට ඇලවුනා 

"හරි එහෙනම් මං බිමට යන්නම්කෝ"එහෙම කියලා සජිනි අල්මාරියෙන් බෙඩ්ශීට් එකක් ගත්තා

"අන්න හොද ලමයා..." සහන් කිව්වේ ඇදෙන් හොදට ඇලවෙන ගමන්.

ටිකකින් සජිනිට නින්ද ගියත් එහෙට මෙහෙට පෙරලි පෙරලි හිටපු සහන්ට නම් නින්ද ගියේ නෑ.මේ ලගදි ඉදන් සජිනි ලගදි මොනා වෙනවද කියන්න සහන්ට තේරෙන් නෑ.සජිනිට මොනවා හරි කියලා එයාව අවුස්සගන්න එක මාරම ජොලි කියලා සහන්ට හිතුනා.ඒත් මේ ඉන්නේ නම් තමන් බදිනකොට හිතාගෙන හිටපු සජිනි නෙවෙයි කියලා සහන්ට  දැන් තේරෙනවා.

සහන් ඇද පහල නිදාගෙන ඉන්න සජිනි දිහා බැලුවා.හද එලිය මූනට වැටිලා සජිනිගේ මූනම එලිය වෙලා.එක පාරට හිතට ආපු අදහසකට සහන් ඇදෙන් බැස්සා.සජිනි ඇහැරේවි කියලා හිතුනත් එයා ලගට ගියපු සහන් බොහොම පරිස්සමට සජිනිව අත දෙකෙන් උස්සලා ගත්තා.සජිනි කොහොමත් එච්චර බර කෙල්ලෙක් නෙවෙයි.සහන්ට ඒ නිසා සජිනිව උස්සන එක එච්චර දෙයක් වුනේ නෑ.

සජිනිව හෙමීට ඇදෙන් තියපු සහන් එතනින්ම ඇලවුනා.

*********************************************************************************

පරක්කු වුනාට බනින්න එපා ලමයි.කොහොම හරි ගෙනාවනේ.අද ඇත්තටම කතාව දාන්නේ නෑ කියලත් හිතුවා පරක්කු නිසා.එත් මැසේජ් එන තරම් දැකලා තමයි මේ කොහොම හරි ලියලා ගෙනාවේ.කතාව කෝ කියලා අහන ඒවට උත්තර දෙනවට වඩා ලේසි ලියන දාන එක 😅

එහෙනම් හෙට හම්බෙමු....

ආදරෙන් ඉන්න.....💖